شورای انقلابی دادخواهان از سازمان منع سلاحهای شیمیایی درخواست کرد موضوع مسمومیت دانشآموزان دختر در مدارس ایران را در نشست آتی شورای اجرایی خود بررسی کند.
این شورا، شنبه بیستم اسفند در بیانیهای، با اشاره به گسترش حملات شیمیایی به ۲۵ استان ایران و عدم انتشار گزارشی بیطرف درباره نوع و دلیل مسمومیت دانشآموزان، تاکید کرده که خانواده این دانشآموزان تحت فشارهای امنیتی از انتشار هرگونه اطلاعات در این باره منع شدهاند.
شورای انقلابی دادخواهان توسط گروهی از خانوادههایی که نزدیکانشان را بر اثر نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی از دست دادهاند، با هدف «براندازی» حکومت جمهوری اسلامی و دستیابی به «عدالت انتقالی» و «دادگستری مستقل» در بهمن ۱۴۰۱ اعلام موجودیت کرد.
بیانیه این شورا افزوده که «حکومت جمهوری اسلامی نه تنها هیچ گونه پیشگیری یا اقدام موثر در توقف یا کشف حقیقت نکرده است، بلکه با اظهارات متناقض و فرافکنی و همچنین سرکوب خانوادههای معترض، عملا به این فرضیه که خود در این جنایت سریالی نقش دارد و یا دستکم از آن سود میبرد، دامن زده است.»
این بیانیه همچنین به عدم اجازه ورود «گزارشگر ویژه سازمان ملل» به ایران و عدم همکاری حکومت جمهوری اسلامی با «کمیته حقیقتیاب» این سازمان اشاره کرده و بیان داشته است، جمهوری اسلامی «از عضویت در نهادهای بینالمللی فقط منافع سیاسی خود را دنبال میکند و در مقابل احترامی برای مصوبات و تصمیمات آن نهادها قائل نیست.»
کمیته حقیقتیاب در مورد سرکوب معترضان در ایران، کمیتهای است که توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد تشکیل شد تا درباره نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی طی سرکوب خیزش اعتراضی ۱۴۰۱ موسوم به اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» تحقیق کند.
در همین رابطه، یوسف نوری، وزیر آموزش و پرورش ایران درباره حملات شیمیایی دامنهدار و سیستماتیک به مدارس دخترانه گفت که اگر این امر در جای دیگر اتفاق افتاده بود، گفته میشد «یک بوی بد با منشاء نامعلوم تعدادی از دانش آموزان را راهی بیمارستان کرد.»
وزارت کشور جمهوری اسلامی هم شنبه در چهارمین اطلاعیه خود در خصوص مسمومیتها در مدارس مدعی شد بیش از ۱۰۰ نفر از «عوامل مؤثر» در این حملهها را بازداشت کرده است.
در این اطلاعیه ادعا شده شماری از این افراد «از روی شیطنت یا ماجراجویی و با هدف تعطیلی کلاس درس وتحت تاثیر فضای روانی ایجادشده دست به اقداماتی نظیر استفاده از مواد بدبو و بیخطر زدهاند» و اقدام شماری دیگر «با هدف ایجاد رعب و وحشت» و «ایجاد بدبینی» بوده است.
وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی هم پیشتر در بیانیهای، مسمومیت گسترده در مدارس دخترانه کشور را «بدحالی برخی دانشآموزان» عنوان کرد و مدعی عدم ارتباط این مسمومیتها به یکدیگر شده بود.
از سویی، بیش از ۱۴۰ فعال مدنی و سیاسی ایرانی در نامهای به دبیرکل سازمان ملل متحد خواستار بررسی حملات شیمیایی به مدارس ایران شدهاند.
در این نامه آمده است: «این حملات یکی از پروژههای سرکوب و به انحراف کشیدن ذهن مردم از مشکلات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است.»
حملات شیمیایی به مدارس دخترانه و سپس برخی خوابگاههای دختران دانشجو از حدود چهارماه پیش از شهر قم و بروجرد آغاز شد و به مرور به کل ایران گسترش یافت.