بلومبرگ روز جمعه اول اسفند در مطلبی با عنوان “بایدن باید در مورد رژیم ایران محتاط باشد” درباره برجام و پیوستن به مذاکرات نوشت: پیشنهاد وی برای پیوستن به مذاکرات منطقی است، اما نباید تسلیم تهدیدات تهران شود.
بلومبرگ افزود: دیروز، آمریکا پیشنهاد پیوستن به مذاکرات را داد به امید آنکه توافق هستهیی سال۲۰۱۵ با ایران احیا شود، تا ابتدا تهران را به پیروی کامل برگرداند، سپس تحریمهای اعمال شده توسط دولت ترامپ را بردارد. تاکنون، رژیم ایران بیعلاقه بهنظر میرسد. سران رژیم تهدید کردهاند که اگر رئیسجمهور جو بایدن تا هفته آینده تحریمهای ایالات متحده را کاهش ندهد، دسترسی بازرسان بینالمللی به سایتهای هستهیی مشکوک را محدود میکند.
بلومبرگ درباره نقض تعهدات رژیم ایران نوشت: ایران در جهت اشتباهی پیش رفته است، کنار گذاشتن پشت سر هم تعهدات، غنیسازی اورانیوم در سطحی بالاتر از آنچه که پیمان اجازه میدهد. اخیراً، فلز اورانیوم تولید کرده است که در کلاهکهای هستهیی استفاده میشود و تهدید کرده است تعهدات قبلی که هرگز تولید چنین سلاحهایی را تولید نمیکند، را رد خواهد کرد. اکنون میگوید اگر تحریمها برداشته نشوند، از ۲۳فوریه بازرسیهای سرزده توسط آژانس بینالمللی انرژی اتمی را متوقف میکند.
در برابر این تحریکات، بایدن تاکنون صبور بوده است. وی یک تیم مذاکرهکننده با تجربه را تعیین کرده است که در حال مشورت با متحدان اروپایی و گفتگو با شرکای دیگر در برنامه جامع اقدام مشترک، از جمله چین است. ایالات متحده باید قاطع باشد.
اقدامات رژیم ایران خطرناک است. اما بعید است سران ایران با آژانس بینالمللی انرژی اتمی قطع رابطه کامل کنند، آنها میدانند که اخراج بازرسان باعث خواست اقدام صریحتر علیه برنامه هستهیی آنها میشود. و اگر چه ایران نسبت به قبل به تولید مواد شکافپذیر برای یک بمب نزدیکتر است، برآوردهای اسراییل میگوید که تقریباً دو سال با سلاح قابل حمل فاصله دارد.
خوشبختانه تهدیدهای رژیم و تمایل بایدن برای تعامل پشتیبانی سایر امضا کنندگان معامله را بهدست میآورد. در حالی که رهبران اروپایی مشتاق احیای این پیمان هستند، آنها بهسرعت به انتقاد از ایران برای تولید فلز اورانیوم پرداختند و نسبت به اخراج بازرسان هشدار دادند. حتی چین، که روابط محکمی با کشورهای خلیج مخالف با ایران ایجاد کرده است، میداند که افزایش تنش در منطقه به نفع آن نیست.
ایالات متحده و شرکای اروپایی آن باید روشن کنند که ایران احتمال مصالحه را پایینتر میآورد، نه بالاتر. سریعترین راه برای دستیابی به تخفیف تحریمها این است که رژیم ایران آخرین تهدید خود را برداشته و از نقضهای قبلی خود برگردد. در حالی که این روند در جریان است، دولت بایدن میتواند اقدامات محدودی را برای افزایش کمکهای بشردوستانه در نظر بگیرد. این میتواند انگیزهای برای مذاکره در مورد پیمان “طولانیتر و قویتر” ایجاد کند که بایدن به درستی تأکید میکند که برای رفع نقایص توافق اولیه لازم است.
رژیم ایران بهجای اینکه به مانورهای تهدیدآمیز و بیحاصل ادامه دهد، فرصت دارد که وارد یک دیپلماسی حقیقی شود. این رژیم باید این فرصت را دریابد.