نامه نرگس محمدی سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ، از زندان قرچک: در این نظام سلطه گر، صدای زن ممنوع، موی زن ممنوع، حتی میوه برای زن ممنوع است

نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر که دوران محکومیت ظالمانه خود را در زندان قرچک ورامین سپری می کند، با نگارش نامه ای سرگشاده به فعالیت زنان جهت آزادی پوشش و مخالفت با حجاب اجباری واکنش نشان داده و نوشته است: «رئیس قوه قضاییه، تلاش زنان برای توقف حجاب اجباری و برخورداری از حق پوشش را تلاش برای ترویج بی حیایی خوانده است، اما باید بدانند که تلاش زنان سرافراز جامعه ایران، تقلایی حق طلبانه و مبارزه ای شجاعانه است نه بی‌حیایی.»

متن کامل نامه نرگس محمدی به شرح زیر است:

اجبار را بر نمی تابم
رئیس قوه قضاییه، تلاش زنان برای توقف حجاب اجباری و برخورداری از حق پوشش را تلاش برای ترویج بی حیایی خوانده است اما باید بدانند که تلاش زنان سرافراز جامعه ایران، تقلایی حق طلبانه و مبارزه ای شجاعانه است نه بی حیایی. این حکومت استبدادی زن ستیز است که ارزش های انسانی را وارونه کرده است.

در نا-مکانی، متحمل حبس شده ام که ندامتگاه قرچک نامیده میشود. ماه هاست که در تلاش هستیم تا آنچه را که اقلام ممنوعه می نامند را مجاز کنیم. در این زندان اقلام بیشماری ممنوع هستند که دلیل آن زن بودن ماست. در این زندان خیار، موز و هویج جزء اقلام ممنوعه هستند چون ما زن هستیم و اشکال این میوه ها تحریک کننده است. روزهای نخست وقتی مسئولان گفتند که این سه نوع میوه برای زنان ممنوع است و فروشگاه تحت هیچ شرایطی حتی برای زندانیان بیمار نخواهد آورد، به خیالم هم نمی رسید که دلیل آن فقط زن بودن ما و شکل ظاهری میوه هاست و نمی توانستم باور کنم که کارشناسان و مسئولان قضایی و امنیتی نظام با چنین رویکرد ابتذال گونه ای به زن می نگرند و با چنین معیار و ضوابطی برای زنان محدودیت و محرومیت ایجاد می کنند. تلاش های ما هنوز هم نتیجه نداده است.

زن ستیزی و بی منزلت سازی زن در چهارچوب ایدئولوژی و نگرش نظام استبداد دینی، فاجعه بارتر از آن است که فقط زنان را از حق پوشش محروم نماید، زندان قرچک بازنمای اراده حکومتیست که زن را به دلیل زن بودن حتی از خوردن میوه هم محروم می کند و توجیه آنها حفظ عفاف و حیای ما زنان است که وظیفه مراقبت از عفت ما نیز برعهده مردان حکومت دینی است.

در این نظام سلطه گر، صدای زن ممنوع، موی زن ممنوع، حتی میوه برای زن ممنوع است. سزاوار است بگویم که زن “ممنوع” است. زن اگر میوه ممنوعه در زندان قرچک بخواهد بی عفت و فاحشه است. زن اگر در جامعه پوشش آزادانه بخواهد، بی حیاست. اگر در خانواده حق طلاق بخواهد ناشزه است و اگر زندگی و شادی بخواهد سزاوار مجازات است.

در چنین زندان و چنین حکومتی من نرگس محمدی به عنوان یک زن و یک مادر اعلام می کنم که زیر بار حجاب اجباری حکومت نمی روم و اجبار را برنمی تابم، در زندان قرچک میوه موز، خیار و هویج می خواهم، چرا که این محرومیت از میوه ها را توهین به زن می دانم. ناشی از ذهن بیماری که ان را قاعده کرده است.

ازادی و برابری و سرزندگی، نشاط حق ما زنان است حتی اگر بهای آن زندان و مرگ باشد.
نرگس محمدی – زندان قرچک