یک صد و ده فعال سیاسی و مدنی در ایران طی بیانیهای با عنوان «نه ملی به استبداد، ارتجاع و نقض حاکمیت ملی»، با اعتراض به «انتخابات مهندسی شده» و «انتصابات»، تاکید کردند: ما نیز همصدا با مردمِ به تنگ آمده از استبداد، ارتجاع، بیعدالتی، فساد و دروغ، «نه» بزرگ را فریاد میزنیم.
ابوالفضل قدیانی، پروانه سلحشوری، عبدالفتاح سلطانی، بهاره هدایت، رضا آقاخانی، حسین نوریزاده، مصطفی نیلی، سعید مدنی، هاشم آقاجری، قربان بهزادیاننژاد، طاهره طالقانی، عبدالله مومنی، حسن اسدی زیدآبادی، حسین جزایری، مسعود پدرام، محترم رحمانی، بهمن رضاخانی، معصومه دهقان، و احمد هادوی از جمله امضاکنندگان این بیانیه هستند.
صادرکنندگان این بیانیه خواستار آن شدهاند که فعالان بهجای «ورود به عرصههای نمایشی و فرمایشی بر پایهٔ منطق معیوب انتخاب مدام میان ‘بد و بدتر’ یا درغلتیدن به مشی سرنگونی و اسقاط از راه قهر و خشونت و استقبال از جنگطلبی داخلی و مداخلهگری خارجی»، به «مقاومت مدنی و خشونتپرهیز» روی بیاورند.
این بیانیه خواستار «طرحافکنی جنبش و جبههای متشکل از نیروهای ملی و مردمسالار و مدافع تغییرات دموکراتیک متعهدِ به منافع ملی و اصل موازنهٔ منفی در عرصهٔ بینالمللی» شده است.
این بیانیه مینویسد که «سرنوشت کشور از این پس نه در میانه و صحنهٔ انتخابات تحقیرآمیز و مهندسیشده که در سپهر عمومی و در میدان حیات هرروزین اجتماعی رقم خواهد خورد».
امضاکنندگان این بیانیه تأکید میکنند که جمهوری اسلامی «از مدتها پیش» به طور «آشکارا» مسیر «پیش رفتن به سمت تمرکز و انحصار قدرت در افقی روحانی-نظامیسالار» را برگزیده و «با در پیش گرفتن حذف حداقل رقابت درونی جناحها نشان داد که حتی تحمل سطحیترین اصلاحات روبنایی، موقت و درونساختاری را ندارد و بیشتر به حفظ وضع و نظم موجود و تثبیت رهبری آتی نظام میاندیشد تا کسب مقبولیت، مشروعیت و مصالح و منافع ملی.»
در این بیانیه بر «درسگیری از تجربهٔ شکستها و توفیقهای گذشتهٔ جنبش دموکراتیک ایران از صدر مشروطه تا به امروز» تأکید شده و بر این اساس به شرکت در انتخابات پیش رو «نه» گفته شده است.