بهنوشته واشینگتن پست اسناد به سرقت رفته نشان داد رژیم ایران در سال۲۰۰۳ بهدنبال تلاش برای به دست آوردن سلاح هستهیی بوده است.
واشینگتن پست به نقل از کتابی با عنوان «جستجوی خطرناک رژیم ایران برای سلاحهای هستهای»، که قرار است هفته آینده منتشر شود، نوشت: «رژیم ایران در سال ۲۰۰۳ آماده بود اجزای کلیدی یک بمب هستهای را آزمایش کند».
این کتاب به استناد مدارکی که سال ۲۰۱۸ از رژیم ایران ربوده شده و به تازگی مورد بررسی قرار گرفتهاند، میگوید: دانشمندان هستهای رژیم ایران در صورت دستور مقامات میتوانستند در آن زمان بمب هستهای تولید کنند و با توجه به اینکه تقریبا همه چالشهای ساخت بمب را برطرف کرده بودند، فقط نیاز به سوخت کافی داشتند.
نویسندگان این کتاب دیوید آلبرایت، رییس موسسه علم و امنیت بینالمللی و سارا برکهارد، از محققان این موسسه، هستند که قرار است هفته آینده منتشر شود. آنها در این باره میگویند رژیم ایران در سالهای ۲۰۰۰ بهدنبال ساخت سلاح اتمی بوده است.
آلبرایت به واشنگتن پست گفت: “ساخت سلاح اتمی امروز برای رژیم ایران چندان طول نمیکشد. “رژیم ایران جستجوی سلاح هستهیی را انکار کرده و ادعا کرده است که حداقل برخی از اسناد سرقت شده جعلی است. اما آژانسهای اطلاعاتی ایالات متحده مدتها معتقد بودند که رژیم ایران تا سال۲۰۰۳ از یک برنامه مخفی اسلحه استفاده میکند”.
به گفته برخی تحلیلگران، سؤال اصلی اکنون این است که چگونه میتوان به بهترین وجه از دستیابی رژیم ایران به اورانیوم یا پلوتونیوم برای تولید سلاح جلوگیری کرد.
این مدارک شامل صدها عکس و سند است که بسیاری از آنها در کتاب جستجوی خطرناک ایران برای سلاحهای هستهای به چاپ رسیده است.
به گفته نویسندگان این کتاب، در حالی که نهادهای اطلاعاتی آمریکا مدتها بر این عقیده بودند که جمهوری اسلامی تجهیزات و طراحیهای مرتبط با برنامه هستهای خود را در دهههای ۸۰ و ۹۰ از پاکستان گرفته است، به نظر می رسد مدل طراحی بمب ایران «کاملا بومی» باشد.
در این کتاب آمده است: «این طراحی کپی نشده بود، بلکه نتیجه کار یک تیم کارآزموده تسلیحات هستهای و تحت کدهای کامپیوتری پیچیده است.»
این کتاب دلیل پیشرفت «برنامه تسلیحات هستهای» ایران را به مدیریت محسن فخریزاده، از اعضای سابق سپاه پاسداران، نسبت داده و او را «رهبر بلامنازع» این برنامه خوانده است.
این کتاب کشته شدن فخریزاده را «ضربهای محکم» به تواناییهای تسلیحاتی ایران خوانده و خاطرنشان کرد نبود او در کوتاه مدت و میان مدت به توانایی ایران در ساخت و آزمایش سلاح هستهای آسیب میزند.
نویسندگان این کتاب خاطرنشان کردند؛ در عین حال در نتیجه فعالیتهای فخریزاده، ایران به نقطهای رسیده است که اگر تصمیم به ساخت بمب هستهای بگیرد می تواند آن را در زمانی سریع بسازد.