نامه ابراهیم احراری به شیرین عبادی در ارتباط با وضعیت پناهندگان در مالزی

حضور سرکار خانم شیرین عبادی فعال حقوق بشر و همدرد و همراه ایرانیان:

بدون هرمقدمه ای خدمتتان عرض نمایم، با کمال تاسف چندین سال هست بسیاری از هموطنان پناهنده مان در “یوان مالزی” در روند درخواست پناهندگی و پذیرش و اسکان و جابجایی به کشور ثالث بسبب نبود امکانات مادی و حتی معنوی و طولانی شدن پروسه کاری مبتلا به فرسودگی و بعضا نا امیدی شده اند.
برخی واقعا در تامین معیشت و اسکان حداقلی ناتوان شده اند، از یک سو بازماندن فرزندانشان از تحصیل و از سوی دیگر نیافتن کار مناسب و از جهتی سال ها انتظار برای جواب و پذیرش در کشور ثالث سبب شده که احساس نمایند فراموش شده و روزنه های امید به رویشان در حال بسته شدن است!

علیرغم امنیت و فراهم بودن بسیاری از امکانات برایشان در کشور مالزی و اینکه عملا با شهروندان این کشور در تهیه مسکن و مواد غذایی در یک سطح می باشند و اخلاق نیک و رفتار پسندیده مسئولان و شهروندان مالزی با ایرانی ها سبب تسلی و آرامششان می باشد، گاه این احساس پدید می آید نکند سازمان های حقوق بشری و فعالان سیاسی فراموششان کرده اند و همین امر آنان را در انزوای اجتماعی و سیاسی قرار داده است!

سعدی شاعر دردمند ایرانی چه خوب سروده است:
که مرد ار چه بر ساحل است، ای رفیق ! نیاساید و دوستانش غریق!

آنچه را خدمتتان ارائه دادم مختصری از پیام ها و تماس های متعدد هموطن پناهجو و پناهنده مان در مالزی با شبکه جهانی کلمه است. آنچنان میزان دردها و رنج های عزیزانمان زیاد هست که نتوانستم بیش از این سکوت نمایم!
لذا از شما بانوی شجاع و مدبر، همه ایرانیان فعال در حقوق بشر و عفو بین الملل و رسانه ها تمنا دارم چنانچه کاری از دستتان برای تسهیل و کمک به پناهندگان ایرانی در مالزی برمی آید دریغ ننمایید.

با سپاس فراوان : ابراهیم احراری
۱۹ بهمن ۱۳۹۹ ۷ فوریه ۲۰۲۱