زندان شيبان (زندان مركزى اهواز)، زندانى است كه داراى سلول هاى انفرادى جهت آزار واذيت يا شكنجه زندانيانى است كه مى خواهند آنها را در زندان بيشتر مجازات كنند. اين انفرادى ها با بند قرنطينه فرق دارد. هر انفرادى تقريبا 2×3 متر و هر شخصى كه در اين سلول ها حبس مى شود چندين ماه در آنجا سخت ترين روزهايش را مى گذراند، بطورى كه خبرى از غذاى مناسب يا لباس وحمام نيست. در هر يك از اين سلول ها چندين زندانى نگهدارى مى شوند و با بدترين رفتارهاى غير انسانى با آنها برخورد مى شود.
منابع حقوق بشر مى گويند؛ فردى از مسؤلين زندان بنام مرادى به يكى از زندانيان در اين انفرادى ها تجاوز جنسى كرده است. مدتى پيش در اين انفرادى ها يك زندانى بنام «ع.ع» مورد تجاوز جنسى قرار گرفته است! در اين زندان از هيّئت هاى نظارتى از سازمان زندانهاى كشور خبرى نيست و اين زندان به تبعيدگاه زندانيان تبديل شده است. در اين انفرادى ها از عمد مجرمان زندان با پرونده هاى قتل وتجاوز با ديگر زندانيان نگهدارى مى شوند، امرى كه باعث تعرض به زندانيان جوان شده است.
ح.س؛ يكى از زندانيانى كه در انفرادى هاى زندان شيبان 45 روز زندان خود را گذرانده است، مى گويد: به اين انفرادى ها «سگدونى» هم مى گويند و با شيوه هاى غير انسانى با زندانيان برخورد مى كنند و در حقيقت نگهدارى زندانيان در اين سلول ها نوعى از انواع شكنجه است ومتاسفانه تا كنون به اين انفرادى ها در گزارش هاى سازمان هاى حقوق بشر اشارەای نشدە است.
او مى گويد: به دليل نبود امكانات بهداشتى در اين سلولها، به دليل بوى بد و تعفن هر شخصى كه در آنجا نگهدارى مى شود، حتى اگر سالم باشد، بيمار مى شود.
م.ع يكى از زندانيان زندان شيبان دو ماه در اين انفرادى ها محبوس بود، او مى گويد: چندين نفر از زندانيان در اين سلول ها به دليل نبود غذا، بيمارى وتشنگى و گرماى طاقت فرساى تابستان در اهواز، جان خود را از دست دادەاند.
اين زندانى به افزايش دوز «متادون» و خدمات طبى اشاره كرد و گفت:به بعضى از زندانيان متادون با دوز بالا مى دهند وبه دليل فشارهاى روحى و روانى بعضى از زندانيان از اين دارو استفاده مى كنند و حتى به زندانيانى كه از بيمارى هاى مزمن رنج مى برند نيز اين دارو را تجويز مى كنند. او اضافه كرد: به زندانيان بيمار اهميت نگذاشته و درخواست هاى آنها جهت درمان و رساندن دارو جهت علاج بيماريهايشان اعتنا نمى كنند و بجز متادون، قرص هاى مسكن وخواب آور داروئى داده نمى شود.
خيلى از زندانيان زندان شيبان اهواز پس از آزادى و يا مرخصى از بى اعتنائى نسبت به زندانيان بيمار گزارش هاى متعددى گفتند و حتى افرادى كه سالم بوده به دليل تجويز بعضى داروها در زندان به افراد پرخاشگر وعصبى تبديل شده و بعضى از آنها براى رهائى از رنج و سختى هاى زندان اقدام به خودكشى مى كنند.
احمد.م يكى از زندانيان به فعالان حقوق بشر مى گويد:در انفرادى ها كرامت انسان به وسيله زندانبانان پايمال مى شود، ضرب وشتم، توهين و تحقير زندانيان در انفرادى ها هر روز رخ مى دهد، همان افرادى كه در اعتراضات زندانيان زندان شيبان اهواز در فروردين ماه 1399 در كشتن و مجروح كردن زندانيان شركت كردند، در انفرادى ها ما را شكنجه و آزار مى دهند. اين زندانى به اسامى بعضى از مسؤلين زندان شيبان كه در شكنجه زندانيان دست دارند، اشاره كرد ونام لاله زار ،عبدويس ، زارع و ذولفقاري را ذكر كرد.
احمد.م افزود: بشكل غير انسانى با زندانى محبوس در سلولها برخورد مى شود و اگر وضعيت سلامتى زندانى در اين انفرادى ها بدتر و وخيم تر مى شود به كلينيك زندان منتقل مى شود و در آنجا با خشونت با زندانى برخورد مى شود و به جوان يا مسن توهين مى كنند.
رضا.س از زندانيان زندان مركزى اهواز مى گويد: هر مدت يك نفر در اين سلولها جان خود را از دست مى دهد، بخصوص در تابستان بعضى از افراد را در آنجا نگهدارى مى كنند و به آنها متادون مى دهند و به دليل گرماى زياد و استفاده از متادون شخص متشنج شده و ميميرد، در حقيقت «متادون» در انفرادى ها داروى مرگ است. رضا از تمام سازمان هاى حقوق بشر درخواست كرده كه با فشار بر جمهورى اسلامى ايران به جنايت هاى هولناك كه در سلول هاى انفرادى زندان شيبان اهواز رخ مى دهد، پايان داده شود.